گرچه سرو چمن از آب روانی از کمال خجندی غزل 486

1 گرچه سرو چمن از آب روانی دارد نتوان پیش قدته گفت که جانی دارد

2 به لب تشنه نشان می دهد از آب حیات خاک راهی که ز پای تو نشانی دارد

3 عاشق ار قد نو خوانده به گمان سرو بهشت عاشق پاک نظر راست گمانی دارد

4 زان میان نیست نشان و سختی نیست در آن سخن آنجاست کسی را که دهانی دارد

5 نسبتی کرد در آن سوی میانرا به خبال کمرش بست خیالی که میانی دارد

6 ای که گفتی ز پیش اشک چو گلگون مدوان با کسی گوی که در دست عنانی دارد

7 باره اندوه و غم بار بک روح کمال بره دل و دیده گران نیست گر آنی دارد