دهد اگرچه برون در بی‌شمار از محتشم کاشانی غزل 367

1 دهد اگرچه برون در بی‌شمار صدف تو آن دری که برون ناید از هزار صدف

2 برای چون تو دری شاید ای چکیدهٔ صنع اگر دهان بگشاید هزار بار صدف

3 عجب که تا به قیامت محیط هستی را گران شود به چنین در شاهوار صدف

4 توان گرفت بزر ز احترام گوشی را که در راز تو را باشد ای نگار صدف

5 شدست معتبر از خلعت تو مادر دهر بلی ز پرتو در دارد اعتبار صدف

6 به جنبش آمده تا بحر هستی از اثرش چنین دری نفکنده است برکنار صدف

7 به عهد محتشم از عقد نظم گوش جهان چنان پر است که از در شاهوار صدف