هر چند که آدمی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 114

1 سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست آن یک نفس از برای یک همنفسست

2 با همنفسی گر نفسی بنشینی مجموع حیات عمر آن یک نفسست

1 از نخل ترش بار چو باران میریخت وز صفحهٔ رخ گل بگریبان میریخت

2 از حسرت خاکپای آن تازه نهال سیلاب ز چشم آب حیوان میریخت

1 عشقم که بهر رگم غمی پیوندست دردم که دلم بدرد حاجتمندست

2 صبرم که بکام پنجهٔ شیرم هست شکرم که مدام خواهشم خرسندست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما