1 گر چه دور فلک سفله نوازم همه عمر بگمان هنر و فضل مشوش دارد

2 وز کمان ستم چرخ اگر سوی دلم ناوک غم گذرد بیلک آرش دارد

3 ور بدان قصد که قربان کندم ترک فلک گاه و بیگاه میان بسته بترکش دارد

4 نکنم میل بدان کس که مرا دیده و دل از سر جهل پر از آب وز آتش دارد

5 نشود رام فلک و رچه بسی رنج کشد هر که نفسی چو رهی توسن و سرکش دارد

6 سرمه دیده کنم خاک کف پای کسی که نسیم کرمش وقت مرا خوش دارد