هر چند که روی لاله بس دلگسلست از کمال‌الدین رباعی 104

1 دل غنچه را باز این غم گرفتست که پشت بنفشه چرا خم گرفتست

2 نقاب از رخ او بخواهد گشودن صبا غنچه را زان فرادم گرفتست

1 باور نکنی که از من عشوه پرست بر بود دل شکسته آن نرگس مست

2 تا راست بگوید این سخن در رویت هم مردمک دیدۀ توکژ بنشست

1 امروز روی تو ز همه روز خوشترست شیرین لب ز جان دل افروز خوشترست

2 بیمار چشم تو که همه روز خون خورد امروز پاره یی ز همه روز خوشترست