گر چه به قلم کام بسی دانی راند از خوسفی رباعی 34

1 ای به سر کوی تو مسکن و مأوی مرا خاک درت خوش‌تر از جنت اعلی مرا

2 روی توام در نظر فکر توام در ضمیر بهتر از این چون بود صورت و معنی مرا

1 بر گل ترا که گفت ز سنبل برار خط وز مشک ناب بر ورق گل نگار خط

2 بی خط به بندگی تو اقرار کرده ایم آخر چه حاجتست خدا را میار خط

1 لبت یاقوت گوهر پوش دارد به گاه بوسه طعم نوش دارد

2 سرزلف سیاهت بر بناگوش زنزهت بوی مرزنگوش دارد