1 چند سوزد برق غم مشتی خس و خاشاک را آتشی خواهم که سوزد خرمن افلاک را

2 چشم ما پاک است چون خورشید از آلودگی دامن پاکی بود شایسته چشم پاک را

1 فسون ناله‌ام شب بسته خواب پاسبانش را که با هر سر نباشد آشنایی آسمانش را

2 ز چاک سینه‌ام دل می‌کند نظاره زلفش چو مرغی کز قفس بیند به حسرت آشیانش را

1 جز وصال او دلم هرگز تمنایی نداشت غیر سودایش دل شوریده سودایی نداشت

2 عمرها شد ساغر نرگس چو جام ما تهی‌ست مجلس‌آرای چمن هم دُرد مینایی نداشت