1 اگر چه تنها باشد همه جهان با اوست و گرچه با او باشد همه جهان تنهاست

2 گناه دشمن پوشد چو تیره گشت بعفو بچیرگی در عفو از شمایل حکماست

3 عجب مدار ز من گر مدیح او گویم که هرک گوید جز من بمدح او گویاست

4 ز فضل و مخبر و منظر بر او گوا بس کن که آشکارٍۀ مرد از نهان مرد گواست

5 بسان آب و گیا خدمتش قرار دلست بلی دل آنجا گیرد قرار کآب و گیاست

6 مدار نام نکو گرد فضل نیک بود که فعل نیکو فضلست و نام نیک زکاست

7 صلاح بندۀ مخلص که دائم افزون باد و آن کسی که همی نفی جست شد کم و کاست