گرچه از موج هوا چین بر از جویای تبریزی غزل 701

1 گرچه از موج هوا چین بر جبین دارد بهار ‏ خرمی از شاخ گل در آستین دارد بهار

2 ملک عالم یک دهان خنده شده از خرمی تا به رنگ لاله اش زیر نگین دارد بهار

3 می نماید فکر سامان می از احسان ابر هر طرف از تاک چندین خوشه چین دارد بهار

4 باشد از عمر سبک رو هم سبک رفتارتر بادپایی چون صبا در زیر زین دارد بهار

5 تا که آمد در چمن کز غنچه های لاله باز در حریم سینه باغ دلنشین دارد بهار

6 گل ز شور خنده در گلشن قیامت کرده است صد بهشت آباد بر روی زمین دارد بهار

7 این به طور آن غزل جویا که تمکین گفته است برق جولان ابرش ابری به زین دارد بهار