صدری که به صدق، از عطار نیشابوری مختارنامه 1

1 دوش ناگه آمد و در جان نشست خانه ویران کرد و در پیشان نشست

2 عالمی بر منظر معمور بود او چرا در خانهٔ ویران نشست

1 جهانی جان چو پروانه از آن است که آن ترسا بچه شمع جهان است

2 به ترسایی درافتادم که پیوست مرا زنار زلفش بر میان است

1 این گره کز تو بر دل افتادست کی گشاید که مشکل افتادست

2 ناگشاده هنوز یک گرهم صد گره نیز حاصل افتادست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند