جمیع الناس غمگینٌ از اوحدالدین کرمانی قطعه‌ 2

1 جمیع الناس غمگینٌ که شروان شاههم مرده است وفات شاههم اکنون طرب من قلبهم برده است

2 بهذا الصرصر العاصف کزو شروان مشوّش شد درخت القلبشان خشک و گل الارواح پژمرده است

3 زن و مرد بلد جمله لِاَجل تلخی موتش خراشان وجه، گریان چشم، بریان قلب و آزرده است

4 اگر چه موته صعبٌ لهم الصّبر اولی تر که انفاس همه خلقان علیهم یک یک اشمرده است

5 وگر باور نمی‌داری که ما قَد قلته صدقٌ فقل لی ایُّ مکتوبٍ که اسمش مرگ نسترده است