یکباره مرا بلایت از انوری ابیوردی رباعی 161

1 جانا دلم از خال سیاه تو به حالیست کامروز بر آنم که نه دل نقطهٔ خالیست

2 در آرزوی خواب شب از بهر خیالت حقا که تنم راست چو در خواب خیالیست

1 حسنت اندر جهان نمی‌گنجد نامت اندر دهان نمی‌گنجد

2 راز عشقت نهان نخواهد ماند زانکه در عقل و جان نمی‌گنجد

1 حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد عشق تو بر عقل خنجر می‌کشد

2 خدمتش بر دست می‌گیرد فلک هر کرا دست غمت برمی‌کشد