همه تن خون دل من همچو دهان از سلیم تهرانی غزل 334

1 همه تن خون دل من همچو دهان زخم است همه اندام من از درد، مکان زخم است

2 چاره ی درد دلم کاوش مژگان تو کرد این غلط بوده که الماس زیان زخم است

3 زخم از بس به سر زخم بود بر دل من تا جگر تیر تو آنجا به میان زخم است

4 باورم نیست که تا روز قیامت برود حسرت روی تو در دل چو نشان زخم است

5 مرهم از زخم دلم می کشد آزار سلیم بی سبب نیست اگر دشمن جان زخم است