ای همه انصاف از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 295

1 دوش با من نگار من آن کرد که بصد سال عذر نتوان کرد

2 زلف بر بند خود بدستم داد حلّ آن مشکلاتم آسان کرد

1 سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد صبا چراغ گل از شمع روز واگیرد

2 بگرید ابر بهاری و غنچه از سر لطف سرشک او همه در دامن قبا گیرد

1 رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد خطی چنان که ز مشک سیاه نتوان کرد

2 چگونه بوسه توان زد برای رخ نازک که از لطیفی در وی نگاه نتوان کرد