الغیاث از جفت از حکیم نزاری قهستانی غزل 372

1 الغیاث از جفت و طاق ابروانت دین و دل شد در سر آن هر دوانت

2 آخر از چشمان مستت چند نالم نیست ممکن مَخلَصم زان جادوانت

3 بی حیا بر خون من الله اکبر چون گواهی می دهند آن هندوانت

4 هر چه از سر پنجه ی سیمین بکردی باز می خواهند عذرش بازوانت

5 گر مرا پیرانه سر افتاد کاری تو مدارایی کن از بخت جوانت

6 آخر ای مسکین نزاری دین و دنیا هر دو شد در وصف خال نیکوانت

7 چون بگردانی زخود بیچاره آری هر چه از فطرت روان شد با روانت

8 هر کجا حالی حوالت شد نصیبت می برد تقدیر عشق آن جا دوانت