1 الدیک فی صیاح واللیل فی انهزام والنور قد تبدی من لجة الظلام

2 ای همچو دیده در خوروی همچو جان گرامی چون از غم تو شادم می ده به شادکامی

3 اسمع فداک روحی فالدیک قال حقا یا معشر السکاری هبوا من المنام

4 صبح است و باده حاضر می ده که کم در افتد وقتی بدین لطیفی کاری بدین تمامی

5 یا صاحب الاغانی اضرب علی المثانی شعری کزهر روض فی سیدالکرام

6 یاد مظفرالدین می خور که نوش بادت یعنی قزل که پیشش گردون کند غلامی