1 افسوس! که باز از در تو دور بماندیم هیهات! که از وصل تو مهجور بماندیم

2 گشتیم دگر باره به کام دل دشمن کز روی تو، ای دوست، چنین دور بماندیم

3 ماتم زدگانیم، بیا، زار بگرییم بر بخت بد خویش، که از سور بماندیم

4 خورشید رخت بر سر ما سایه نیفکند بی روز رخت در شب دیجور بماندیم

5 از بوی خوشت زندگیی یافته بودیم واکنون همه بی‌بوی تو رنجور بماندیم

6 روشن نشد این خانهٔ تاریک دل ما از شمع رخت، تا همه بی‌نور بماندیم

7 ناخورده یکی جرعه ز جام می وصلت بنگر، چو عراقی، همه مخمور بماندیم