افسوس که عمر خود تباهی کردیم از شیخ بهایی رباعی 57

1 اشف قلبی، ایها الساقی الرحیم بالتی یحیی بها العظم الرمیم

2 زوج الصهباء بالماء الزلال واجعلن عقلی لها مهرا حلال

1 غمهای جهان در دل پر غم داریم وز بحر الم، دیدهٔ پر نم داریم

2 پس حوصلهٔ تمام عالم باید ما را که غم تمام عالم داریم

1 خدمت مولوی، چه صبح و چه شام کرده اندر کتابخانه مقام

2 متعلق دلش به هر ورقی در خیالش، زهر ورق سبقی