افسوس که عمر رفت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 614

1 از کعبه رهیست تا به مقصد پیوست وز جانب میخانه رهی دیگر هست

2 اما ره میخانه ز آبادانی راهیست که کاسه می‌رود دست بدست

1 من بندهٔ عاصیم رضای تو کجاست تاریک دلم نور و صفای تو کجاست

2 ما را تو بهشت اگر به طاعت بخشی این بیع بود لطف و عطای تو کجاست

1 دل بر سر عهد استوار خویشست جان در غم تو بر سر کار خویشست

2 از دل هوس هر دو جهانم بر خاست الا غم تو که برقرار خویشست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما