افسوس که موسم جوانی از ابن یمین فریومدی رباعی 51

1 منت خدایرا که بتوفیق کردگار نامی که جست یافت جهانگیر نامدار

2 نوئین عهد خسرو خسرو نشان حسین آنکس که روزگار بدو دارد افتخار

1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز

2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز

1 واجب بود از راه نیاز اهل زمن را در خواستن از حق بدعا شیخ حسن را

2 آنسایه یزدان که چو خورشید بیاراست رایش بصفا روی زمین را و زمن را