عجم از نغمه ام از اقبال لاهوری پیام مشرق 142

1 سوز سخن ز نالهٔ مستانهٔ دل است این شمع را فروغ ز پروانهٔ دل است

2 مشت گلیم و ذوق فغانی نداشتیم غوغای ما ز گردش پیمانهٔ دل است

1 مرگ را سامان ز قطع آرزوست زندگانی محکم از لاتقنطوا ست

2 تا امید از آرزوی پیهم است نا امیدی زندگانی را سم است

1 سائلی مثل قضای مبرمی بر در ما زد صدای پیهمی

2 از غضب چوبی شکستم بر سرش حاصل دریوزه افتاد از برش

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران