حیف و صد حیف کز از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 42

1 حیف و صد حیف کز نهیب اجل شد ز احباب دور کلبعلی

2 در گرفتش ز خلق عالم و کرد میل غلمان و حور کلبعلی

3 خلق در ماتم وی و دارد خود به فردوس سور کلبعلی

4 چون به دارالسرور خلدبرین شد روان از غرور کلبعلی

5 بهر تاریخ زد رقم هاتف شد به دارالسرور کلبعلی