اهل همت لب از دعا بستند از عرفی شیرازی غزل 266

1 اهل همت لب از دعا بستند کمر خدمت رضا بستند

2 گرد آیینه بود جاه جلال باز آئین غم کجا بستند

3 مژده ریزند بر سر و دستار کز گل فتنه دسته ها بستند

4 رفت هنگام بار سوختگان داغ ها بر لب صبا بستند

5 ما کلید بهشت بشکستیم در دوزخ به روی ما بستند

6 به عدم کی روان شوی عرفی رو که دروازهٔ فنا بستند