پیری ز خرابات برون آمد مست از عراقی رباعی 14

1 ای باد صبا، به کوی آن یار گر بر گذری ز بنده یاد آر

2 ور هیچ مجال گفت یابی پیغام من شکسته بگزار

1 در بزم قلندران قلاش بنشین و شراب نوش و خوش باش

2 تا ذوق می و خمار یابی باید که شوی تو نیز قلاش

1 آن را که چو تو نگار باشد با خویشتنش چه کار باشد؟

2 ناخوش نبود کسی که او را یاری چو تو در کنار باشد