بازم از ابر قدح برقی به از سلیم تهرانی غزل 514

1 بازم از ابر قدح برقی به خرمن ریختند آتش را از شراب نساب روغن ریختند

2 کی بود در سوختن سبقت به من خاشاک را؟ رنگ آتشخانه از خاکستر من ریختند

3 تا گذشتی از چمن دامن کشان چون آفتاب لاله و گل، رنگ و بوی خود ز دامن ریختند

4 در بهشت آتش نباشد، بهر بزمش عاشقان موم دل بگداختند و شمع روشن ریختند

5 از تماشای رخش برخاست دود از دل سلیم آتشی در خانه ام از راه روزن ریختند