بازم بناز کشتی صد جان فدای از کمال خجندی غزل 97

1 بازم بناز کشتی صد جان فدای نازت من زنده تر از آنم گر رغبت است

2 تند آمدی که داند با کیست این عنایت بازت پنهان شدی که بأبد کز کیست احترازت

3 واقف نه از تو یک تن از ساکنان کویت گه نه از تو یک دل از محرمان رازت

4 آن خرقه پوش طالب وان دردنوش غالب آن جسته در نمازت وین هم به صد نیازت

5 روشن چراغ دولت با ماه دلفروزت سرسبز شاخ عشرت از سرو سرفرازت

6 ای مطرب خوش الحان امشب بمال بر چنگ طلقی، و گرنه سوزد سوز نهفته سازت

7 پیش تو هر که آمد بویش کمال روزی بگریخت زود چون دود از سوز جانگدازت