1 دگر بار آن بت از خواری پشیمان شد از جور و ستمگاری پشیمان
2 نوشت از غایت مهری، که دانی ضرورت نامهای در مهربانی
3 بدان آشفتهٔ مسکین فرستاد به لطف و عذرخواهی وعدها داد
1 مرا سر بلندی ز سودای اوست سری دوست دارم که در پای اوست
2 مزاج دلم گرم از آن میشود که بر مهر روی دلارای اوست
1 ای پرتو روحالقدس تابان ز رخسار شما نور مسیحا در خم زلف چو زنار شما
2 هم لفظتان انجیل خوان، هم لهجتان داودسان سر حواریون نهان در بحر گفتار شما
1 آنکه رخ عاشقان خاک کف پای اوست با رخ او جان ما، در دل ما جای اوست
2 او همه نورست، از آن شد همه چشمی برو او همه جانست، از آن در همه دل جای اوست