باز دلم صید کرد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1208

1 باز دلم صید کرد طرفه نگاری سرو قدی غنچه سینه لاله عذاری

2 دست و عنانش دریغ و پای و رکابش تا چه کنند از چنین نزار شکاری

3 جان به لبِ از آرزو رسید که دارم بر لبِ می‌گونِ او شکسته خماری

4 هم به امیدی شکیب بیش توان کرد کاش نویدی شود به بوس و کناری

5 تا به میانجیِ بادبانِ تضرّع کشتیِ امّیدِ من رسد به کناری

6 هیچ دگرنیست در کشاکشِ هجران کاش بدی دست‌رس به صبر و قراری

7 طاقتِ تنها سپردنِ منِ بی‌دل نیست میسّر مرا ز صحبتِ یاری

8 آتش اندوه آبِ رز بنشاند راه دهندم مگر به می‌کده باری

9 شادیِ روشن‌دلی که بر اثرِ صبح پُر به کفم بر نهد قدح سه چهاری

10 الحذر از زاریِ نزاریِ مسکین زارتر آخر ز من کجاست نزاری