باز در کوی مغان عاشق از امیرعلیشیر نوایی غزل 279

1 باز در کوی مغان عاشق مستم جایی نی ز خویشم خبر و نی ز کسم پروایی

2 ای که رسوایی من میطلبیدی خوش باش که ز عشقت نتوان یافت چو من رسوایی

3 مست در دیر بهر نغمه که از عشق کشند دستی افشانم ازان حالت و کوبم پایی

4 خواریم بین که به بزم دگران باید شد آرزو گر شودم صحبت بزم آرایی

5 پیر و برنا اگرم طعنه زنانند چه عیب؟ من که پیرانه سرم شیفته برنایی

6 یار با غیر کشد باده بگو من چه کشم جز به بد حالی خود ناله واویلایی

7 فانیا نیست به جز تفرقه ز ابنای زمان گر کشی رخت به سر حد فنا آسایی