باز می خواهم که شوخ دل ربایی از عرفی شیرازی غزل 512

1 باز می خواهم که شوخ دل ربایی خوش کنم وز برای چهره سودن، خاک پایی خوش کنم

2 باز می خواهم که چون بلبل ز شوق نو گلی از ترنم های درد افزا نوایی خوش کنم

3 باز می خواهم که دل در دست و جان در آستین در میان دلبران افتم، بلایی خوش کنم

4 باز می خواهم که بنشینم به راه وعده ای خاطر خود را به هر آواز پایی خوش کنم

5 باز می خواهم که در راه وفا یک دل شوم تا به کی هر دم دل خود را ز جایی خوش کنم

6 باز می خواهم که بر خیزم ز بزم عافیت همچو عرفی گوشهٔ محنت سرایی خوش کنم