باز بر من نظر افکنده شکار از محتشم کاشانی غزل 566

1 باز بر من نظر افکنده شکار اندازی به شکار آمده در دشت دلم شهبازی

2 کرده از گوشه کنارم هدف ناوک ناز گوشه چشم خدنگ افکن صید اندازی

3 خون بهای دو جهانست در اثنای عتاب از لبش خنده‌ای از گوشهٔ چشمش نازی

4 سخن مجلسیش می‌کشد از ذوق مرا چون زیم گر شنوم روزی از آن لب رازی

5 به زکات قدمت بر لب بام آی امشب چون به گوشت رسد آلوده به درد آوازی

6 چشمت از غمزه مرا کشت و لب زنده نساخت آخر ای یوسف عیسی نفسان اعجازی

7 محتشم دل چو به آن غمزه سپردی زنهار برحذر باش که واقف نشود غمازی