بگذشت نوجوانی و جسم نزار از جویای تبریزی غزل 454

1 بگذشت نوجوانی و جسم نزار ماند گردی درین ره از پی آن شهسوار ماند

2 رو داد وصل یار و همان دل فسرده ایم این غنچه ناشگفته درین نوبهار ماند

3 افسوس از دلی که ز بیدردی آرمید آسوده خاطری که زغم بیقرار ماند

4 هرگز نشد شکفته دل داغدار ما این لاله غنچه در چمن روزگار ماند

5 جویا شباب رفت و به دل حسرتم گذشت گل رخت بست ازین چمن و خارخار ماند