آفتاب فلک جاه امیرالامراء از جویای تبریزی قطعه‌ 12

1 آفتاب فلک جاه امیرالامراء که توانش گل این نه چمن خضرا گفت

2 باطن و ظاهرش از ماهی و موج است زبان تا تواند صفت گوهر او دریا گفت

3 رخت هستی چو بهم بست ازین کهنه رباط راز با پردگیان ملاء اعلا گفت

4 رفت چون او به جنان حور به گوش غلمان اینک آمد به سوی خلد چمن پیرا گفت

5 کسوت ماتمی افکند ببر چرخ کبود پنجهٔ مهر بزد بر سر و واویلا گفت

6 سال تاریخ وفاتش ز خرد می جستم ‏«با نبی حشر امیرالامراء بادا» گفت