افریدون که در زمین شفقت جز تخم از جامی برستان 2

1 عارفی از ظلمت شب نور یاب دیده فرو بست به کلی ز خواب

2 شب که ز خورشید نظر دوختی شمع نظر تا سحر افروختی

1 خواجه ای کش خیل شاهان بنده اند حلقه حکمش به گوش افکنده اند

2 مقبلان را قبله جان روی اوست کعبه امید خاک کوی اوست

1 کوهکن کانبازی پرویز کرد روی در شیرین شورانگیز کرد

2 دید شیرین سوی خود میل دلش شد به حکم آنکه دانی مایلش