1 مبتلایی به عشق بدخویی داشت باریک نام هندویی

2 بعد عمری شبی ز بخت بلند آمد آن صید وحشی اش به کمند

3 بود با او به هم خوش و خندان کامد آواز حلقه بر سندان

4 کیست گفتار درین شب تاریک گفت کمتر غلام تو باریک

5 گفت روز کز کمال نزدیکی گر چه مویی شوی ز باریکی

6 نیست امکان آنکه ره یابی زین در آن به که روی برتابی