1 ادیب‌الممالک ز طبع شکرزا سوی بنده قند و عسل می‌فرستد

2 طمع‌دار روحم من از صحبت او وی از شعر نعم‌البدل می‌فرستد

3 به قوس از برایم غزل می‌سراید به جد از برایم حمل می‌فرستد

4 به شیرینی کام تریاک‌خواران شکرها زقول وغزل می‌فرستد

5 غذا می‌فرستد دوا می‌فرستد عسل می‌فرستد مثل می‌فرستد

6 ز افزون هدایا ز موجز قصاید فزون وفره قل ودل می‌فرستد

7 دلم شد علیل از گزند حوادث ز تریاق دفع علل می‌فرستد

8 به تسکین این قلب آشفته من ز حکمت‌سطور و جمل می‌فرستد

9 تو گویی خدا آیت صلح کل را سوی‌جنگ‌بین الملل می‌فرستد

10 ببال ای فرهمند دانا که گردون نویدت به‌جاه و محل می‌فرستد

11 به جاه تو قدر و علو می‌فزاید به جاه عدویت خلل می‌فرستد

12 فروپوش عیبش به ذیل عطوفت بهار ار سخن مبتذل می‌فرستد

13 همین‌است‌حسنش که‌درحضرت‌تو نه مسروق ونی منتحل می‌فرستد