حبذا نزهت ایام بهار از ابن یمین فریومدی غزل 159

1 حبذا نزهت ایام بهار که برد ز اهل خرد صبر و قرار

2 سجع گویان شده از ذوق و طرب قمری و فاخته بر سرو و چنار

3 وقت آنست که از خانه کنند بتماشا سوی گلزار گذار

4 دشت از سبزه چو دریا در موج ریخته گوهر عشرت بکنار

5 گوهر عشرت اگر میطلبی گذری کن سوی آن دریا بار

6 ساقیا سبحه و سجاده بگیر بر خمار برو باده بیار

7 نقد را دان که نبینم اثری با تو امسال ز آینده و پار

8 اینجهان مزرعه آخرتست هر چه خواهد دلت ایدوست بکار

9 دهقنت پیشه گرفت ابن یمین تا هم از کشت خودش آرد بار