ابوحفص از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 78

ابوحفص عمر نام دارند و سهرورد از توابع کلات است و تا مهنه چهار فرسخ مسافت دارد و مقبرهٔ مشایخ در آنجاست و سلسلهٔ مشایخ سهروردیه از شعب سلسلهٔ معروفی است و شیخ از مشاهیر فضلا و علما و مرید عمّ شیخ نجیب سهروردی است. غرض، شیخ را تصانیف بسیار و رسالات عالی مقدار است. من جمله عوارف و رشف النصایح و اعلام التقی و اعلام الهدی و جناب شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی اخلاص و ارادت به ایشان داشته. همچنین کمال الدین اسماعیل اصفهانی مدایح وی را نگاشته. مجملاً شیخ از اکابر این طایفه است و نود و سه سال عمر یافته. در سنهٔ ۵۸۷ در بغداد به جنت شتافته. گاهی خیال نظمی می‌فرموده و این ابیات منسوب بدوست: ,

2 ذره‌ای از نور روی من چوبرمنصور تافت همچو قندیلی ز دارش سرنگون آویختم

3 بخشای بر آنکه بخت یارش نبود جز خوردن غم‌های تو کارش نبود

4 در عشق تو حالتیش باشد که در آن هم با تو و هم بی تو قرارش نبود

5 ای از غم دیدن رخت حیران، من وندر طلب وصل تو سرگردان، من

6 بودن به تو مشکل است ونابودن آه سرگردان من، بی سر و بی سامان، من

7 ای دوست وجود و عدمت اوست همه سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه

8 تو دیده نداری که ببینی او را ورنه ز سرت تا قدمت اوست همه