جوانی کاشکی بیع و شرا بود از فایز بیتی‌ 136

1 سر زلف تو جانا لام و میم است چو بسم الله الرحمن الرحیم است

2 به هفتاد و دو ملت برده حسنت قدم از هجر تو مانند جیم است

1 به دل گفتم مکن اینقدر فریاد که اندر خرمن صبر آتش افتاد

2 بسوزد هستی فایز، سراپا گهی کان چشم شهلا آیدم یاد

1 لب و دندان و چشم و زلف و رخسار بر و دوش و قد و بالا و رفتار

2 به جنت حور اگر فایز چنین است بر احوالت به محشر گریه کن زار