ای جهانبخشی که روز و از سلمان ساوجی قطعه‌ 113

1 ای جهانبخشی که روز و شب چو نور آفتاب فیض احسان تو فایض بر سماوات است و ارض

2 سرمه از خاک رهت کردن فلک را فرض عین می‌کشد در دیده خود می‌کند بر عین فرض

3 عرض حالم راست طولی می‌کنم زان احتراز مختصر کاری است کارم چیست چندین طول و عرض

4 باید احسانی چنان کردن که بعد از خرج راه قرض خود بگزارم و بازم نباید کرد قرض