سلمان ساوجی

ای جهانبخشی که روز و از سلمان ساوجی قطعه‌ 113

قطعه‌ 113 ام از 897 قطعات

خانه / سلمان ساوجی / دیوان اشعار سلمان ساوجی / قطعات در دیوان اشعار / قطعه‌ شماره 113

1 ای جهانبخشی که روز و شب چو نور آفتاب فیض احسان تو فایض بر سماوات است و ارض

2 سرمه از خاک رهت کردن فلک را فرض عین می‌کشد در دیده خود می‌کند بر عین فرض

3 عرض حالم راست طولی می‌کنم زان احتراز مختصر کاری است کارم چیست چندین طول و عرض

4 باید احسانی چنان کردن که بعد از خرج راه قرض خود بگزارم و بازم نباید کرد قرض

سلمان ساوجی

شعر شعر کهن قطعه‌ سلمان ساوجی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلمان ساوجی

1 ای که روی تو، بهشت دل و جان است مرا! ای که وصل تو مراد دل و جان است، مرا!

2 چون مراد دل و جانم، تویی از هردو جهان از تو دل برنکنم، تا دل و جان است مرا

1 جان من می‌رقصد از شادی، مگر یار آمده‌ست می‌جهد چشمم همانا وقت دیدار آمده‌ست

2 جان بیمارم به استقبال آمد، تا به لب قوتی از نو مگر، در جان بیمار آمده‌ست

1 نوبهار و عشق و مستی، خاصه در عهد شباب می‌کند، بنیاد مستوری مستوران، خراب

2 غنچه مستور صاحبدل، نمی‌بینی که چون بشنود، بوی بهار، از پیش بردارد نقاب

شاعر شعر ای جهانبخشی که روز و شب چو نور آفتاب سلمان ساوجی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر ای جهانبخشی که روز و شب چو نور آفتاب قطعه‌ است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, مرگ, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, مرگ, می‌نوشی است.

شعربعدی

897 / 113

شعرقبلی

بنر