1 ای جهانی پر از مکارم تو انوری در جهان ترا دارد

2 چون قوی‌دل بود به رحمت تو هر زمان زحمتت همی آرد

3 چکند گرچه نیست بر تو عزیز خویشتن خوار می‌نپندارد

4 بسکه کوشد که با تو دم نزند کرمت خامشش بنگذارد

5 مبرمی شرط شاعریست ولیک بنده را زان شمار نشمارد

6 اینک این مباینت حکمیست که به انصاف حکم بگزارد

7 اینکه او پشت دست می‌خاید همه را پشت پای می‌خارد

8 چه کنم قصه چون دراز کنم عیش تلخم همی بیازارد

9 آب چون آتشم فرست که باد بر سرم خاک غم همی بارد

10 آب انگور بوک سعی کند تا غمم غوره در نیفشارد