روز محشر، که ز هر گوشه کسی از آذر بیگدلی غزل 64

1 روز محشر، که ز هر گوشه کسی برخیزد؛ همچو من کشته، ز کوی تو بسی برخیزد

2 نکند در دل اثر، نغمه ی مرغان چمن ناله یی کاش ز مرغ قفسی برخیزد

3 وا نشد از نفس صبح دلم، کی باشد کآهی از سینه ی صاحب نفسی برخیزد

4 محملش بینم و نالم که ز نالیدن من نشنود غیر چو بانگ جرسی برخیزد

5 گریه ی ماه من، از آه ضعیفان چه عجب؟! آورد گریه چو دودی ز خسی برخیزد

6 نکنم گوش بافسانه، بود تا روزی کز دف آوازی و از نی نفسی برخیزد

7 سرمه ی دیده ی خونبار من آذر گردی است که ز خاک ره گلگون فرسی برخیزد!