روز محشر، که ز هر گوشه کسی برخیزد؛
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 روز محشر، که ز هر گوشه کسی برخیزد؛ همچو من کشته، ز کوی تو بسی برخیزد
2 نکند در دل اثر، نغمه ی مرغان چمن ناله یی کاش ز مرغ قفسی برخیزد
3 وا نشد از نفس صبح دلم، کی باشد کآهی از سینه ی صاحب نفسی برخیزد
4 محملش بینم و نالم که ز نالیدن من نشنود غیر چو بانگ جرسی برخیزد
5 گریه ی ماه من، از آه ضعیفان چه عجب؟! آورد گریه چو دودی ز خسی برخیزد
6 نکنم گوش بافسانه، بود تا روزی کز دف آوازی و از نی نفسی برخیزد
7 سرمه ی دیده ی خونبار من آذر گردی است که ز خاک ره گلگون فرسی برخیزد!
ادامه توضیحات شاعر