1 مکن ای دوست ملامت من سودایی را که تو روزی نکشیدی غم تنهایی را

2 صبرم از دوست مفرمای که هرگز با هم اتفاقی نبود عشق و شکیبایی را

1 چو چشم مست بدان زلف تابدار آید اسیر بند کمندت به اختیار آید

2 دلی که در شکن زلف بی‌قرار افتاد عجب بود که دگر با سر قرار آید

1 رفتیم ما و عشق تو اندر میان هنوز ساکن نگشت عربده عاشقان هنوز

2 هر برگ گل که باد صبا از چمن ربود مرغان ز رنگ و بوی تو اندر فغان هنوز