یک رنج تحمل کنی از صد برهی از همام تبریزی رباعی 97

1 فتنه از بالای تو بالا گرفت شهر از آن رفتار خوش غوغا گرفت

2 صانع از روی تو شمعی برفروخت آتشی زان شمع در دل‌ها گرفت

1 تورا چیزی ورای حسن و آن هست نپندارم نظیرت در جهان هست

2 از آن دادن نشان، کار زبان نیست ولی در گفت و گویم تا زبان هست

1 اگر بختم دهد باری که یارم همنشین باشد زهی مقبل که من باشم زهی دولت که این باشد

2 نباید این چنین ماهی برون از هیچ خرگاهی نظیرش گر همی‌خواهی مگر در حور عین باشد