1 زهی رفیع جنابی که درگه عالیت سپهر را به بسیط زمین تشکل کرد

2 عروسی معنی طبعم بعقد نظم نداد که جز بزیور مدح تواش تحمل کرد

3 رهی بخواستن قطعه از جناب تو دوش پسی از تفکر بسیار بس تخیل کرد

4 که تا چگونه کند عرض این حدیث بتو بسی تردد بنمود و بس تامل کرد

5 بدستیاری این قطعه ملتمس گردید بپایمردی الطاف تو توکل کرد