شوخی صنمی خوشی از مسعود سعد سلمان رباعی 370

1 شاها بنای ملک به تو استوار باد در دست جاه تو ز بقا دستوار باد

2 مسعود شاه نامی و تا سعد کوکب است با طالع تو کوکب مسعود یار باد

1 چرا باشم از آز خسته جگر که هستم توانگر بدین شاخ زر

2 که چون برگرفتمش بارد همی ز منقار پر قار در و گهر

1 مگر مشاطه بستان شدند با دو سحاب که این ببستش پیرایه وان گشاد نقاب

2 به در و گوهر آراسته پدید آمد چو نوعروسی در کله از میان حجاب