سایه ای کز قد و بالای تو از هلالی جغتایی غزل 97

1 سایه ای کز قد و بالای تو بر ما افتد به ز نوریست که از عالم بالا افتد

2 هر کجا دیده بر آن قامت رعنا افتد رود از دست دل زار و همه جا افتد

3 هر که در کوی تو روزی بهوس پای نهاد عاقبت هم بسر کوی تو از پا افتد

4 آنکه افتد سر ما در گذر او همه روز کاش! روی گذر او بسر ما افتد

5 افتد از گریه تن زار هلالی هر سو همچو خاشاک ضعیفی که بدریا افتد