ای زاهد خود نمای سجاده به دوش از شیخ بهایی رباعی 48

1 از نالهٔ عشاق، نوایی بردار وز درد و غم دوست، دوایی بردار

2 از منزل یار، تا تو ای سست قدم یک گام زیاده نیست، پایی بردار

1 آهنگ حجاز می‌نمودم من زار کامد سحری به گوش دل این گفتار

2 یارب، به چه روی جانب کعبه رود گبری که کلیسا از او دارد عار

1 با دف و نی، دوش آن مرد عرب وه! چه خوش می‌گفت، از روی طرب:

2 ایهاالقوم الذی فی‌المدرسه کل ما حصلتموها وسوسه