حیف از میر فلک از مشتاق اصفهانی دیوان اشعار 4

1 حیف از میر فلک مرتبه عبدالغفار ابروی گهر نسل شه او دانا

2 که ز عقد در سادات گرامی گهرش ناگه افتاد بخاک ره و شد ناپیدا

3 جذبه شوق ملاقات رسول مدنی شد کمندافکن او زین چمن تنگ فضا

4 رفت ازین باغ بفردوس برین و افزود پایه‌اش از شرف خدمت جدا علی

5 ذره‌اش اختر تابان شد از آمیزش مهر قطره‌اش گوهر رخشان ز وصال دریا

6 قصه کوته چو شد از محفل دهر و مشتاق که بود انجمن افروز سخن شمع‌آسا

7 گشت سرگرم دعا و زپی تاریخش گفت جایش بجنان باد ز الطاف خدا