قومی به گمان فتاده از اوحدالدین کرمانی رباعی 183

1 جان بر سر عشق پای فرسود ای دل بر ما در هر حادثه بگشود ای دل

2 اکنون که فراق روی بنمود ای دل زنده به کدام جان توان بود ای دل

1 آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال جانها همه واله اند زبانها همه لال

2 دنیا دل ما نبرد و عقبی نبرد ما را همه مقصود وصال است وصال

1 ای از کرم تو خلق را امن و امان در قبضهٔ قدرت تو عاجز دل و جان

2 ما را تو زهر چه آن نشاید برهان وانگاه به هر چه آن بباید برسان