شبی در نشابور مأوای من از حزین لاهیجی مثنوی 26

1 شبی در نشابور مأوای من به تقدیر فرمانده ذوالمنن

2 سرتربت پاک عطار بود دلم آگه و دیده بیدار بود

3 مراقب نشستم چو نیمی ز شب صفا یافت وقتم، صفایی عجب

4 شنیدم که می گفت آن پیر راه اگر مرد عشقی، مرادی مخواه

5 چو این حرف ازو گوهر گوش شد ز گفتار لب بست و خاموش شد